Jestem nauczycielem od wielu lat – nauczycielem z powołania (przynajmniej tak mi się wydaje ). Od momentu ukończenia studiów pracowałam w różnych szkołach: podstawowych, gimnazjalnych, średnich i prowadziłam kursy językowe na wszystkich poziomach wiekowych. Nauczanie zawsze odgrywało jedną z głównych ról w moim życiu i przynosiło ogromną satysfakcję. Okres pandemii dostarczył nie tylko wielu zmartwień, kłopotów, może niechcianych aczkolwiek koniecznych decyzji, ale również nauczył mnie i wielu nauczycieli korzystania z innych dostępnych źródeł wzbogacania i prowadzenia zajęć. Uświadomił nam także, jak bardzo tęsknimy za swoją pracą i bezpośrednim kontaktem z uczniami. Osobiście zrozumiałam, że (być może to banalnie zabrzmi) nie wyobrażam sobie życia bez zajęć z „moimi łobuzami”  i zdecydowanie chcę i będę to nadal robić. Zajęcia w grupie dają energię obydwu stronom. Stawiają wyzwania nie tylko dla uczniów, ale przede wszystkim dla lektora, który musi się postarać, aby zainteresować wszystkich słuchaczy. Tym samym, moim skromnym zdaniem, grupowe zajęcia są większym testem umiejętności pedagogicznych i metodycznych dla lektora, niż lekcje indywidualne. Nauczyciel sprawdza się w trakcie pracy.

Studia, przygotowanie pedagogiczne… to nieodzowne elementy, ale dopiero prowadzenie lekcji i dzielenie się swoją wiedzą pokazują, czy jesteśmy dobrymi nauczycielami. Z kolei uczniowie mają możliwość skonfrontowania swojej wiedzy z rówieśnikami, przedyskutowania nurtujących ich tematów czy choćby naturalnej rozmowy w nauczanym języku obcym z innymi uczestnikami kursu.